Μικρές οι αποστάσεις
που μπορεί να καλύψει
ο μετριοπαθής άνθρωπος.
Παντού βλέπει εμπόδια
που θεωρεί ανυπέρβλητα:
η θάλασσα είναι πολύ βαθιά
ο ουρανός πολύ ψηλά
το ταξίδι πολύ μεγάλο.
Φτιάχνει λοιπόν
τον μικρό του κόσμο
όπου όλα μπορεί και τα φτάνει
χωρίς να χρειαστεί
να απλώσει τα χέρια,
χωρίς ιδιαίτερα να κουραστεί:
όλοι του οι στόχοι είναι απτοί.
Ώρες-ώρες ονειρεύεται
κάτι απάτητες κορφές
κάτι λυσσαλέους έρωτες
κάτι θηριώδη άλματα
που αφήνουν άλαλα τα πλήθη.
Μόλις ξυπνάει, όμως,
θυμάται ότι δεν είναι στην αρένα
μα στις κερκίδες
και ότι η μόνη διαδρομή
που γιʼ αυτόν προορίζεται
είναι η μαζική πορεία
προς την έξοδο.
της ποιήτριας – μεταφράστριας Τόνια Κοβαλένκο
