Άπονη παρουσία σου, μου θύμησες την απουσία μου,
να βλέπω πίσω, να συναντώ τα λάθη μου, να βλέπω μπροστά, τον θάνατό μου, την δύναμή μου.
Πότε θα σε ξεπεράσω αίσθημα του πόνου που Λευχαιμείς τα σωθικά μου;
Φυλακή το Νιώθω", προδοσία η ηδονή, για ένα πάθος φορτώθηκα μια ζωή.
Με πρόδοσες κορμί με κάρφωσες στη γη, μπαλόνια τα αισθήμτά μου δεμένα σε σχοινί,
Κι εσύ εκεί στην παρουσία σου να μένεις για να βλέπω την απουσία μου, να θυμάμαι έναν άλλο,
ένα όνειρο μεγάλο, που λυτρομό δεν έχει και ξένος μένω μέσα στο ίδιο κορμί.
Αχ Χρόνε Αθάνατε με πειρασμούς με σκιάζεις κ λες τα όνειρά μου φυλακισμένους ισοβίτες.
